Ik fiets de Alpe d’HuZes omdat deze beklimming voor mij symbool staat voor kracht, verlies, hoop en samen strijden. Kanker is in mijn leven geen ver-van-mijn-bed-show, het heeft mijn gezin meerdere keren diep geraakt. Mijn moeder heeft deze ziekte één keer overwonnen, maar vijf jaar geleden hebben we haar na een tweede gevecht definitief moeten loslaten. Dit jaar verloren we ook mijn schoonzus. Het gat dat dit achterlaat in een gezin is met geen woorden te omschrijven. Het raakt je tot in de kern en laat je iedere dag beseffen hoe kwetsbaar het leven is.

En nu vecht een goede vriend van ons momenteel ook tegen deze ziekte. Dit keer wil ik niet alleen machteloos toekijken, maar sámen met hem, zijn gezin en ons gezin de strijd aangaan, op de manier waarop wij dat kunnen: door onze kracht, energie en doorzettingsvermogen in te zetten om geld op te halen voor onderzoek en een toekomst waarin kanker hopelijk niet meer dodelijk hoeft te zijn.

De Alpe d’HuZes is voor mij meer dan een fysieke uitdaging. Elke bocht gaat staan voor een herinnering, een traan, een glimlach, een moment van hoop of van gemis. Het is een ode aan wie we zijn verloren, een steunbetuiging aan wie nu vechten, en een belofte aan de toekomst.

Daarnaast gaat het ook over het leven vieren. Want naast het verdriet is er ook liefde, verbinding en het besef dat we samen onvergetelijke herinneringen kunnen maken. Deze reis, deze berg, deze dag, het staat voor samen sterk zijn, genieten van het moment en het leven eren door het ten volle te beleven.

Ik fiets omdat ik geloof in een wereld waarin geen gezin hoeft door te maken wat te veel gezinnen, waaronder het mijne, al hebben moeten doorstaan.

Voor herinneringen.
Voor hoop.
Voor liefde.
Voor wie we missen.
Voor wie nog vechten.
En voor het leven. ❤️