(door Gisela – werkgever én vriendin)

Ik ben Gisela, mede-eigenaar van Verhage Floriande in Hoofddorp. Normaal gesproken spreek ik als ondernemer, maar vandaag niet. Vandaag spreek ik als vriendin.

Ik doe mee aan Alpe d’HuZes voor iemand die mij diep heeft geraakt en die ik nooit meer alleen wil laten vechten: Janneke.

Sommige mensen komen binnen als collega, maar worden al snel familie.
Toen Janneke bij ons kwam werken, voelde het meteen goed — niet alleen als medewerker, maar als mens.

Ze vertelde haar verhaal. Heftig, rauw, maar met zoveel kracht dat ik er stil van werd.
Ze heeft haar vader verloren aan kanker, en niet veel later zelf diezelfde strijd moeten voeren.
En zoals zij heeft gevochten — zó wil ik naast haar staan.

Zij vocht voor haar leven.
Nu loop ik met haar mee — voor het leven van anderen.

Ik ben trots dat zij onderdeel is van ons team.
Maar ik ben nog trotser dat ik naast haar mag staan.
Schouder aan schouder, stap voor stap, die berg op.

Wij lopen niet voor onszelf.
Wij lopen voor iedereen die vecht.
Voor iedereen die iemand mist.
Voor iedereen die hoopt.

Het verhaal van Janneke — in haar eigen woorden

*Alpe d'HuZes 2026

Wie zijn wij en wat is onze reden om mee te doen.
Voor de mensen die ons niet kennen...

Ik ben Janneke Roubos 44jr, wonend in Nieuw-Vennep. Al 21jr getrouwd met Cesar en hebben een zoon Ryan van 21jr.
Gewoon een normaal gezin, tot oktober 2018.
Toen kregen wij als gezin voor eerst van dichtbij met kanker te maken.
Mijn vader krijgt te horen dat hij longkanker heeft en behandeling direct wordt gestart.
Maar eigenlijk gaat het snel slechter en is operatie geen optie meer.
24 per dag stond ik klaar voor ze. 2x per dag ging ik langs, maar zag hem alleen maar aftakelen opgevreten worden door de kanker.
En helaas na half jaar gevochten te hebben heeft hij deze oneerlijke strijd niet gewonnen.
Mei 2019 is hij overleden.
Als gezin waren wij er voor mama en langzaam aan het leven weer oppakkende.
Mama die best goed ging en wij genoten van de zomer vakantie, dit had hij immers niet anders gewild
Tot Oktober 2019 precies een half jaar na paps overlijden werd met één mokerslag de grond onder onze voeten weg geslagen.
Na dag buikpijn de dokter gebeld en die nam me serieus, kon zelfde middag komen.
2wkn later ziekenhuis bezoek en ook daar werd ik serieus genomen.
In dezelfde week als waar papa diagnose kreeg in 2018 was nu ik zelf aan de beurt in 2019.
Na onderzoek kregen we keihard maar zoals de situatie was te horen,de deur nog niet eens dicht gedaan door arts.
Je hebt darmkanker en het is slecht , heel erg slecht.
Wat , hoe en waarom???
Ik 38jr gezond , rookte niet , dronk bijna niet,sporte 4x per week.
Mijn man zakte in elkaar en wist het even niet meer.
Hoe gaan we Ryan onze zoon vertellen dat na opa nu mama kanker heeft?
En hoe gaan we mama vertellen dat nu haar kind kanker heeft...
Ik was al vrij snel positief zoals ik eigenlijk altijd ben , maar ook realistisch.
Operatie volgde snel en groot stuk darm weg gehaald.
Achteraf gelukkig ook zeker 50 lymfeklieren weg gehaald en daar zaten er ook met kanker tussen, chemo volgde.
Ja je kan iedereen vertellen hoe een chemo behandeling is,maar je begrijpt het pas echt als je het zelf ondergaat.
Bizar om jezelf niet te herkennen hoe je je voelt op vele dagen,zo beroerd.
Bizar wat een gif , dit gif wat mij beter moet maken....
Ik altijd zo positief die dacht dit wel ff te doen,maar kwam er snel van terug.
De chemobehandelingen zelf maakte ik "gezellig " door met vriendinnen te gaan.
Hoe mooi speciaal en bijzonder!
Het is namelijk al klote genoeg allemaal en Pluk de dag en Geniet ook nu.
Apart genoeg was de laatste chemo mijn beste en voelde me erg goed.
Toen de controles en kregen we het nieuws, Geen activieve cellen meer te zien.
Yes ik/ wij konden weer gaan leven met mijn gezin, mama en al die lieve vrienden om ons heen.
Want ja deze periode verbind je met de mensen om je heen.
Na nog geen jaar later veranderd van baan bij Marco en Gisela Verhage Floriande in Hoofddorp.
Hoor een vriendin nog zeggen , jeetje wat er in die chemo heeft gezeten geen idee maar wat ben je fit.
Ja voel me goed en nieuwe baan geeft me energie. Hoe fijn nog geen jaar kankervrij en weer vol aan werk.
Dankbaar!
Helaas ging mama ook slechter jn deze periode en is begin 2022 helaas ook overleden.
Waar ik altijd al genoot en dankbaar was voor alles ben ik dat nu nog meer.
En juni 2025 kreeg ik te horen dat ik 5jr kankervrij was.
Het moment om een positieve draai aan deze periode te geven.
En dat was gelijk het moment om te zeggen JA we gaan Alpe d'HuZes lopen.
Samen met Gisela waar we het elk jaar over hebben is nu ons doel geworden.
Geld ophalen om onderzoek en medicijnen tegen kanker te ontwikkelen.
En zo deze meedogenloze slopende ziekte de wereld uit te helpen.*

Ik doe  dus mee aan Alpe d’HuZes omdat ik geloof dat wij samen kunnen werken aan een wereld waarin je niet meer doodgaat aan kanker, wil jij mij steunen?