Waarom ik meedoe aan Alpe d'HuZes

Ik ben Anna Tichler, 29 jaar en ik woon en werk in Maastricht. In 2026 sta ik opnieuw aan de start van de Alpe d’HuZes om hopelijk 6 keer de berg op te fietsen.

Lieve allemaal,

Mijn eerste kennismaking met de Alpe d’HuZes was in 2013 vanwege mijn lieve broer Sander. Bij Sander werd in 2000 botkanker ontdekt. Na vele chemokuren, bestralingen en een operatie werd hij schoon verklaard. Veel controleperiodes volgden waarin de scans er altijd goed uitzagen. Tot het voorjaar van 2008: de kanker was terug en het zag er slecht uit. De behandelingen werden weer in gang gezet met positief resultaat. Niets was minder waar toen in 2010 weer een plekje gevonden werd. In oktober 2011 kregen wij te horen dat Sander niet meer beter zou worden. Vanaf dat moment wisten wij dat we moesten genieten van alle momenten die we nog samen hadden.

In 2013 besloot Sander dat hij mee wilde doen aan de Alpe d’HuZes: “Ik fiets niet voor mijzelf, maar voor anderen”. Hij wilde zijn steentje bijdragen aan een toekomst waarin niemand meer hoeft te sterven aan kanker. Zo gingen we met een team (deelnemers en supporters) richting Frankrijk. Het was een hele bijzondere ervaring waarna ik besloten had om in 2014 ook mee te gaan doen. In 2014 heb ik samen met mijn broer drie keer de Alpe d’Huez gefietst. Het zijn herinneringen die ik voor altijd bij mij draag. In 2015 ging het slechter met hem en is hij met hulp van Stichting Ambulancewens naar Frankrijk gereisd en kon hij vanaf de brancard aan de finishlijn toekijken. Op 5 december 2015 is hij overleden aan de gevolgen van botkanker. Sander was een altijd vrolijke en enthousiaste jongen die gek was op het maken van geintjes. We missen hem nog elke dag.

Door m’n lieve broer ben ik aanraking gekomen met de Alpe d’HuZes en blijf ik terugkomen. Helaas is mijn motivatie de afgelopen jaren breder geworden en zijn er steeds vaker mensen in mijn omgeving die in aanraking komen met deze ziekte. Van vriendinnen, ouders van vrienden, (oud-)collega’s, de lijst wordt steeds langer en iedere keer raakt het opnieuw. Het bevestigt waarom het belangrijk is om mee te doen: omdat ik wil dat niemand hoeft mee te maken wat iemand met kanker, en zijn of haar naasten, moet doormaken.

De koersweek is elk jaar een bijzondere week. De berg voelt als thuiskomen, waar een lach en een traan hand in hand gaan. Het is ook de plek waar Sander is geweest en het voelt altijd alsof ik weer een beetje bij hem ben. In 2026 fiets ik samen met mijn ouders, zus, vrienden en vrienden van Sander de berg op. Zes keer. Voor Sander. Voor iedereen die te maken heeft met kanker. Voor een toekomst waarin niemand meer overlijdt aan kanker. Wil jij mij doneren? Elke donatie is lief!

Liefs,

Anna