4 juni 2026... De dag van Alpe d'HuZes 

Er was eens een zoon, schoonzoon en beste vriend.... 

De zoon... 

Mijn vader, Tonny Rotthier, is ruim 8 jaar geleden getroffen met de ongeneselijke vorm van prostaatkanker en uitzaaiingen over de botten. Zijn torso was helemaal doordrenkt van de kankercellen en uitzicht op genezing was er totaal niet meer. Het zou een traject worden om het einde dragelijk te houden. Tenzij.... 

Als mijn vader zou instemmen met een afwijkende chemotherapie zou dit iets voor hem kunnen betekenen, alleen garanties waren er niet, behalve het feit dat hij heel ziek zou worden, zieker dan verwacht. En dat is dan ook uitgekomen, man man man wat hem ik mijn vader klein zien worden. Tot op de bodem afgebroken.  
Dit heeft wel een waanzinnig einde, want ruim 8 jaar na dato is mijn vader er nog, kanker "slaapt” en de angst bij controle zal nooit meer weg gaan, genieten van hetgeen hij nog kan en de dingen die we nog samen kunnen doen worden alleen specialer. Wat ben ik al die onderzoeken dankbaar dat we nu al 7 jaar in leentijd verkeren en met elkaar kunnen zijn. 

De schoonzoon... 

Ludie, mijn schoonmoeder, heeft voorjaar 2023 de diagnose baarmoederhalskanker gekregen. Een grove schatting was moeilijk, langer als een jaar vooruit durfde ze niet te kijken. Vrijwel gelijk zijn de chemobehandelingen en de opvolgende bestralingen begonnen. Ook hier werd er verteld dat het niet om een levensverlengende behandeling ging. Er was niets meer te doen dan te proberen de cellen te bestrijden. Omdat het ook in de lymfen was gevonden was geheel herstel uitgesloten. Na de eerste behandelingen leek het de goede kant op te gaan. Na een jaar weer slecht nieuws, er waren nieuwe uitzaaiingen en weer moest er bestraald worden. En nu... 

Nu is ze afgelopen maandag weer aan een nieuwe bestralingsreeks begonnen omdat de tumoren verder waren gegroeid en het "normaal” functioneren in de weg zat. De tumoren drukken op bloedvaten die normaal bewegen in de weg zitten. Hier kunnen we niets anders dan hopen dat alles nog een tijdje goed blijft gaan en we ook hier van elkaar kunnen genieten. 

Beste vriend... 

Etta, sorry ik bedoel Etje (ze keek altijd boos naar me als ik haar volledige naam noemde 😉), zij is al niet meer in ons midden en dat alweer bijna 3 jar. Op 3 februari 2023 is zij ons ontvallen op een leeftijd van 53 jaar, mijn leeftijd nu. Het gemis is enorm en ik voel de tranen alweer hoog zitten, zij heeft de strijd op vroege leeftijd aan moeten gaan en heeft deze niet lang kunnen strijden vanwege de heftige pijn die ze heeft geleden. 
 

Vorig jaar was mijn eerste kennismaking met Alpe d'HuZes in het team van Alpe du Best op de roemruchte berg Alpe d'Huez. 

Een samenkomst van mensen die allemaal 1 ding gemeen hebben, de ziekte kanker. De een heeft het en de ander heeft er mee te maken of te maken gehad. Het verdriet verbindt op de berg en ver er omheen. De berg is die week van Nederland of nog beter gezegd van het KWF. Alles wat zich daar afspeelt is voor onderzoek naar deze verchrikkelijke ziekte en iedereen doet dit uit eigen middelen. Alle fondsen, donaties en giften komen helemaal, 100%, iedere cent, ten koste van het KWF. En dan zelfs nog een stap verder, rechtstreeks aan de onderzoekers die dit heel hard nodig hebben om de volgende stap te kunnen maken. 
 

Ik ben blij dat ik hierin kan bijdragen en zet daar een sportieve prestatie tegenover en ga de berg 4 maal beklimmen die dag.  

OPGEVEN IS GEEN OPTIE!!! 

Ik doe dit samen met jullie, als jullie mij hierin willen steunen, zodat mijn prestatie en jullie donatie op de juiste plek komen. 

Mijn streefbedrag zal hoger zijn dan vorig jaar,  

toen heb ik  €4381,-  opgehaald en we gaan dit jaar voor de €5000,-