Al jaren draag ik Alpe d’HuZes een warm hart toe. Wat ooit begon als vrijwilligerswerk, groeide uit tot een belangrijke plek in mijn leven. De berg, de mensen en de verhalen laten me niet meer los.

Vorig jaar bleef Frankrijk buiten bereik. Een juiste keuze, maar wel een die pijn deed. Het gevoel van samenzijn, van delen en herdenken, is nergens zo tastbaar als daar.

Komend jaar keer ik terug, samen met mijn Alpe-vriend Marco. Geen race tegen de klok, maar een moment van stilstaan. We beleven opnieuw die bijzondere week waarin verdriet, hoop, verlies en liefde naast elkaar bestaan. We fietsen één keer de berg op en doen daarnaast vrijwilligerswerk, want zonder vrijwilligers geen koersdag.

Dit jaar ga ik ook om het prachtige bedrag dat ik vorig jaar heb opgehaald, symbolisch alsnog omhoog te fietsen. Dat ben ik mijn sponsoren verschuldigd. En natuurlijk om opnieuw geld op te halen — voor onderzoek dat zó hard nodig is.

De afgelopen jaren kruisten te veel verhalen mijn pad van mensen die het leven moesten loslaten. Soms nog midden in het leven, soms na een lange strijd. Oneerlijk, rauw en stilmakend — maar juist in die momenten zie ik de kracht van verbinding, warmte en liefde.

De Alpe laat dat zien. Elke traan, elke lach en elke omhelzing vertelt dat we samen verder kunnen. Mijn deelname is een eerbetoon aan iedereen die strijdt of gestreden heeft, en om geld op te halen voor het o zo belangrijke, innovatieve kankeronderzoek.